The smiling coast of Africa

Sinds 2005 waren Ruben en ik niet meer echt samen op vakantie geweest. Veelal met groepen (jongeren op werkvakantie). Dit jaar geen werkvakantie en geen verantwoordelijkheid over jongeren. Hoewel… een klein beetje dan; we hebben het nuttige met het aangename verenigd…

Livingstone wil graag een nieuw project in The Gambia ondersteunen. Een project van Youth for Christ. De eerste vijf dagen hebben we dan ook met Seal Sylvester, de directeur van Youth for Christ The Gambia, en zijn vrouw Rose opgetrokken. Sterker nog, we verbleven bij hen thuis. Zelden hebben we zo’n lief, zorgzaam, attent, maar tegelijkertijd enthousiast en ook een beetje lekker gek stel ontmoet! We hebben genoten van hen en hun gastvrijheid. Elke dag leerden we elkaar en elkaars organisaties (Youth for Christ The Gambia en Livingstone) beter kennen en maakten zowel Seal als ik veel aantekeningen.

In Gambia is ongeveer de helft van de populatie 18 jaar of jonger. Ongeveer 5% is Christen en circa 90% Moslim. Echter leven de twee religies goed en gemixt samen. Zo ook op de Youth for Christ Nursery School waar zowel islamitische als christelijke kinderen les krijgen. De school werd een paar jaar geleden door Youth for Christ opgericht voor straatkinderen, omdat er geen goed onderwijs in de buurt was. Inmiddels komen ouders zelf naar de school om hun kind aan te melden.

Verder kunnen jongeren een life-skill-programma volgen bij Youth for Christ, is er elke week (evangelisatie)club, zijn er sportactiviteiten op het strand, etc. Enerzijds om de jeugd iets te bieden, anderzijds ook om toegang te hebben tot de moslimgemeenschap. Ook nam Seal ons mee naar Faraba, circa 40 minuten van Serekunda. Hier wordt een grote universiteit gebouwd en daar zal over een paar jaar veel jeugd van Gambia samenkomen. Een goede gelegenheid om ook daar dergelijke programma’s aan te gaan bieden.

Verder ontmoetten we een aantal leden van het bestuur (die voornamelijk de jeugd willen bieden wat ze zelf vroeger hebben gemist), waren we bij de uitreiking van de rapporten van de kinderen van de nursery school vlak voor hun vakantie en zagen en spraken we een paar ouders, zaten we ruim 3 uur in de kerk, waar Seal ook pastor is, kwamen we terug in een overvol huis (uit de kerk was er condoleance aan huis – voor Rose die haar stiefvader de week ervoor had begraven), hadden we een heerlijk zondagmiddagje op het strand, bezochten we een geweldig (echt!) Praise concert met z’n vieren en viel diverse keren de stroom uit.

Ook maakten we kennis met Benachin (rijst met lekkere kruiden), Tapalapa (lekker brood en Baobabjuice (veeeeel beter dan in Tanzania), aten we Bushpig en super lekkere mango’s. Zagen we overal matjes uitgerold worden voor gebed, stonden we een paar keer voor gesloten winkeltjes wegens Ramadan en hebben we nog nooit zoveel ezels gezien…

Afgelopen maandagochtend vertrokken we met het openbaar vervoer (een lekker vol en oh zo gammel busje) naar het oosten. Onze bushtaxi stopte ergens in iets wat niet eens een dorpje genoemd kan worden. Een ezel met kar zou het vervolgvervoer worden, ware het niet dat we er niet zo’n prettig idee bij hadden en we na een kwartiertje de lokale jongens bedankten om vervolgens met onze rugzakken een uur in the middle of nowhere te lopen. Geen enkele auto haalde ons in en het was enorm warm met die tassen op rug en buik. Wat ik persoonlijk nog het zwaarst vond, was niet te weten waar je aankomt en of daar überhaupt nog een slaapplaats is, zoals de Lonely Planet aangeeft… We hadden mazzel en konden inderdaad overnachten in Tendaba Camp op een oud vervallen terrein, maar met prachtig uitzicht over de Gambia Rivier. Dinsdagochtend vroeg maakten we daar een boottocht door kreken en mangrovenbossen. Super gaaf!

Daarna trokken we door, nog verder naar het oosten naar Jan Jang Bureh. Hier zijn we op het slaveneiland uit de tijd van Kunta Kinteh, ontmoetten we Lamin beter bekend als the Silverman, omarmden we de Freedom Tree (na de afschaffing werd het eiland juist een vrijplaats voor slaven) en dronken we weer heerlijke fruitcocktails. Tot slot zagen we de indrukwekkende Stone Circles van Wasu (moet je maar eens op googlen).

Morgen trekken we terug naar het westen om een visum voor Senegal te regelen. Dan willen we naar Dakar en misschien zelfs een stukje de woestijn in. Wie weet wat we allemaal nog te zien krijgen.

Super gaaf om in ieder geval het land van Sylvester en Rose, waar Youth for Christ te midden van alle islamitische broeders en zusters prachtig werk doet, een beetje ontdekt te hebben. De cultuur en natuur; mooi (beeld)materiaal om de Livingstone-groepen naar Faraba straks goed voor te kunnen lichten!

Een warme groet uit The Gambia!
Ruben en Monirah

ps. foto's volgen later deze week misschien op Facebook